8 t/m 14 juli Podhom

Maandag 8 juli

We rijden van Wenen naar Slovenië, eindelijk! We wilden daar eigenlijk al eerder naartoe, maar toen was het weer nog erg wisselvallig. Het is een voorspoedige reis en binnen 5 uur inclusief de nodige bewegings-stops (Patrick is net lichtelijk door zijn rug gegaan) staan we in een klein plaatsje vlak bij Bled, Podhom. Gasper staat ons al op te wachten. Hij geeft een korte rondleiding door het appartement. Het ligt op de begane grond met uitzicht op de tuin en bergen. Voor het appartement staat een grote picknicktafel waar we kunnen ontbijten en dineren.

We vertellen dat we ook langs dierenasiels gaan en hij vertelt dat zij ook een hond uit een dierenasiel hebben. Hij liep in Servie langs de grens.... Later deze week ontmoeten we hem ook en het is een enthousiaste hond! We overladen hem met snoepjes ;-). Gasper gaat nu zelf ook op vakantie, maar zijn moeder is er voor eventuele vragen en hij is via Whatsapp bereikbaar.

Dinsdag 9 juli

Vandaag gaan we op bezoek bij twee dierenasiels. Het verslag hebben jullie inmiddels van Patrick gekregen.

Woensdag 10 juli

We slapen eerst een beetje uit, ontbijten buiten en gaan daarna naar de beroemde Vintgar kloof. Het fijne is dat het 100 meter van ons huisje ligt, dus we kunnen lopend er naartoe. Hoeven we ook geen € 5,00 parkeerkosten te betalen 😉. Het is er wel erg druk, maar dat hadden we wel al verwacht. We zitten nu midden in het hoogseizoen, dus ja…. dan maken we dat ook een keer mee. Het is een mooie kloof met aan het einde een waterval.

Gasper heeft als tip gegeven om niet dezelfde weg terug te lopen, maar een rondje om de berg heen met een mooi uitzicht op het dal met het dorp Bled. En hij heeft gelijk. Het is een prachtig dal met hoge bergen er omheen. De bergen zijn nog voor een deel in de mist gehuld, dus we gaan waarschijnlijk nog een keertje terug als het echt helder is.

Het is maar een half uurtje lopen. Tussendoor lunchen we op een bankje met uitzicht. Terug bij het appartement besluit Patrick even een dutje te doen en ik ga buiten in het zonnetje mijn boek verder lezen. Het is 15.30 uur dus er mag een wijntje bij 😊. Daarna werk ik het verslag bij, eten we op tijd en rijden daarna naar het meer van Bled om te kijken of we een mooie avondzon kunnen pakken. Daar aangekomen vinden we het parkeerplekje wat ik op internet had gevonden. Er kunnen net drie auto’s staan en het is gratis. En we kunnen daar precies nog parkeren. Het is even een stevige klim naar boven, maar dan heb je ook wat. Boven aangekomen worden we beloond met een prachtig uitzicht op het meer van Bled met de achterliggende bergen. We raken aan de praat met Thom. Hij komt uit Oost-Canada en is voor “studie” in Parijs. Maar tevens reist hij Europa rond voor 6 maanden, goed bezig! Het is een aardige jongen en hij is daar voor de zonsondergang. Als het goed is wordt de lucht een beetje roze en kleurt dat mooi op het meer en de bergen. Dus we besluiten ook maar te blijven, want nu worden we toch wel nieuwsgierig. Het wordt eigenlijk steeds drukker, dus we waren op tijd voor een goed plekje. En het wordt inderdaad een mooie lucht, maar ook de stilte die over het meer valt is mooi om te zien.

Iets over half negen is het hoogtepunt geweest en besluiten we terug te gaan. Thom is helemaal komen lopen vanaf de andere kant van het meer en we bieden hem een lift terug aan. Daar is hij natuurlijk heel blij mee, want anders is het toch een uur lopen. We wisselen onze email gegevens uit, zodat we foto’s naar elkaar kunnen mailen. Rond 21.15 uur komen we aan bij ons appartement.

Donderdag 11 juli

We rijden naar Lake Bohinj. Dit is ook weer een blauw/groen meer in de natuur. Maar minder bebouwd dan rondom het meer van Bled. Het eerste stukje van de wandeling is sprookjesachtig mooi....

En het kan geen toeval zijn, ook daar komen we Thom weer tegen. Hij heeft al een duik genomen en terwijl we op de steiger zitten maakt hij een foto van ons.  Die volgt per mail. Hij gaat de komende dagen naar Kransjka Gora en dan weer terug. We praten even en dan moet hij weg, vanwege zijn parkeerkaart. Ze zijn hier vrij streng en voor je het weet heb je een parkeerboete. Wij genieten nog even van het meer en als we willen gaan lunchen komen we erachter dat we twee tassen zijn vergeten waar onder andere de lunch in zat. Nou ja, ik heb ze niet vergeten, maar ik dacht dat Patrick ze gepakt had, want die was de auto aan het inpakken, maar dat was dus niet zo…. Dus eigenlijk is het Patrick zijn schuld. Maar goed, daar kwamen we niet uit, dus dan maar even langs de supermarkt 😉. We vinden ook een mooi plekje aan het meer om even te zonnen en te lunchen. En nee Patrick, ook de e-reader hebben we niet bij ons omdat die in de tas zit die jij vergeten bent in te pakken….Dusssss, het was een gezellige middag….. Maar ’s avonds kwam het allemaal weer goed want we vonden een heerlijk plekje om te zitten en ons avondeten klaar te maken. Dus het werd alsnog een gezellige avond 😊.

Vrijdag 12 juli

We rijden voor de tweede keer naar de opvang in Horjul. Het valt ons op dat het in Slovenië allemaal goed geregeld is. De huizen zijn veelal goed onderhouden en zien er leuk gekleurd uit met balkons vol met bloemen. Alle de straten zijn ook erg schoon. Dat was in Italië allemaal wel anders. Ook in Kroatië zijn de huizen niet allemaal mooi afgewerkt. Daar doen ze alles in delen. Is er geld dan doen we dit, is er weer wat geld doen we dan. Het gevolg is allemaal niet afgebouwde huizen. Slovenië ziet er voor ons onverwacht super goed uit. Dat geldt ook voor de natuur!

Onderweg rijden we langs de dierenspeciaalzaak voor onze tweede donatie. Daar aangekomen maken ze Juliëtte klaar om met ons te gaan wandelen. Het is nog steeds een lieverd en ze deed het heel goed aan de lijn. De snoepjes vond ze ook erg lekker! Het blijkt dat ze al een rabiës inenting heeft gehad en we kunnen haar de 21ste gelijk meenemen… Tja, wat een dilemma zeg. In augustus moeten we allebei 4 dagen werken en we weten nog niet hoe we dat zouden moeten regelen. Ook willen we haar niet gelijk hele dagen alleen thuis laten. Dus we besluiten haar niet mee te nemen helaas. We moeten eerst kijken hoe de situatie is bij de Rabo en of Patrick in Middelharnis kan blijven werken of naar Spijkenisse moet misschien en hoe het bij mij gaat. Het fijne is wel dat we haar ook vanuit Nederland nog kunnen adopteren, dus wie weet…. Met pijn in mijn hart neem ik afscheid van haar.

In de middag rijden we een weg die naar het midden van het Triglavgebergte gaat.

Maar op een gegeven moment wordt het een gravelweg die niet al te best is. Dus we besluiten om terug te draaien, want onze auto heeft al zoveel te verduren gehad. Onderweg terug willen we ergens lunchen, want het is alweer 14.00 uur. Er staan een paar auto’s langs de weg dus we gaan kijken of er een picknickplekje is. Wat blijkt, er ligt een prachtig blauw meertje waar mensen in aan het zwemmen zijn.

Dit moeten we echt onthouden, want het is lekker rustig en super helder water. We brengen daar een paar uurtjes door en rijden dan terug naar huis.

Zaterdag 13 juli

Dit wordt een relaxt dagje. Uitslapen, ontbijten en spullen bij elkaar zoeken, want we gaan weer naar het meertje toe om te zwemmen. Het is weer lekker warm vandaag. We zwemmen een paar keer en lezen een boek.

Daarna vertrekken we weer richting ons plekje aan de rivier om avondeten te maken. Deze keer schijnt de zon nog volop, dus Patrick gaat moedig lopend naar de overkant. Aangezien het gletsjerwater is, is het echt heel koud. Aan de overkant trekt hij zijn zwemschoenen uit om zijn voeten op te warmen. Terug is hij nog stoerder, want hij gaat zwemmend naar de overkant! Hiervan staat een filmpje bij video’s.

Tja, dan kan ik toch ook niet achterblijven… Maar ik ga niet zwemmend naar de overkant hoor. Ik ga even onder een paar tellen en ga dan snel het water uit, want het is echt onwijs koud! Daarna genieten we van zalm en kip met natuurlijk een biertje en een wijntje.

Zondag 14 juli

Op het programma staat een wandeling die we ook als tip gekregen hebben van onze host Gasper. Na zo’n 20 minuten rijden slaan we af en komen we weer op een gravelweg terecht…hobbel de bobbel…. Maar we bereiken het beginpunt van onze wandeling naar de hut Blejska Koca. Het begint goed, want we komen gelijk een hele kudde koeien tegen met een oud baasje als herder en een bijbehorende hond die de kudde bij elkaar houdt.

Het is 45 minuten lang alleen maar flink klimmen. Pffff, soms moet ik echt even op adem komen hoor. Maar we bereiken de hut op 1630 meter hoogte.

We komen daar in gesprek met een vrouw die goed Engels praat en zij vraagt ons of we doorgaan naar boven of dat dit ons eindpunt is. Uhm, we hadden deze route als tip gekregen, maar we kunnen dus nog verder lopen. Ze wijst naar een hoge berg en ze verteld dat als we verder gaan we op de richel kunnen lopen en dan de Julian Alps zien wat erg mooi is. Ze geeft aan dat het ongeveer 45 minuten is. Zij loopt in ieder geval verder. Dus na kort overleg besluiten ook wij verder naar boven te gaan, want de Alpen willen we toch wel heel graag zien. Maar het is best zwaar! Weer 45 minuten stijl omhoog en ik krijg mijn adem maar niet onder controle. Ik ben ook zo blij als we een eerste stukje berg aan de andere kant zien, want dat betekent dat we er bijna zijn. Ook Patrick is aardig buiten adem.

Maar het is alle moeite waard! Prachtig uitzicht over het Triglav gebergte, de Julian Alps en het dal van Bled. We lopen naar het eerste hoogste punt op 1968 meter.

We zijn dus in 45 minuten ruim 330 meter geklommen. Niet gek dat we buiten adem waren! Het pad gaat nog een heel stuk verder naar de hoogste piek van deze bergketen, maar daar zien we vanaf. We willen eigenlijk wel nog 1 piek verder, omdat je daar weer in een ander dal kunt kijken. Maar dat betekent dat we via een steil pad naar beneden en naar boven moeten klimmen met behulp van stalen kabels om aan vast te houden. Tja, gaan we dat doen…? JA, doe eens gek! 😉. De stalen kabels heb ik heel stevig vastgehouden, want als je hier valt dan vertel je het niet meer na en binnen 15 minuten staan we aan de andere kant.

Ook hier hebben we weer een prachtig uitzicht.

Na genoten te hebben van het uitzicht gaan we langzaam weer terug naar de berghut. Dalen is echt een stuk lastiger en slecht voor je knieën dus we doen het rustig aan. Aangekomen bij de berghut eten we wat, want we hadden er niet op gerekend zo lang weg te zijn. Dus we kunnen kiezen uit vier dingen, twee soorten soep waarvan ik van 1 begrijp dat het groentesoep is, een plak cake en twee worsten. Dus ik bestel een soort van groentesoep en twee worsten met 1 drankje daarbij, € 15,00 lichter….

Haha, en de worsten konden we echt niet op dus we zagen een grote Sint Bernard en die had daar vast wel trek in. Na toestemming van zijn baasje hebben we hem driekwart worst gevoerd en dat vond tie helemaal niet erg! Zijn baasje gaf aan dat hij nu gelijk met ons mee wil 😉.

Patrick maakt onderweg nog een foto en het lijkt wel of een koe hem op de horens wil nemen, hahaha...

We lopen we ook weer langzaam terug naar de auto, omdat het alleen maar dalen is. Moe maar voldaan komen we aan bij de auto. ’s Avonds bakken we lekkere pannenkoeken!

Morgen rijden we naar ons volgende huisje in Kranjska Gora.