29 juni t/m 3 juli Lienz

Zaterdag 29 juni

Vandaag rijden we naar Oostenrijk! Omdat het maar een uurtje rijden en het schitterend weer is besluiten we om de Grossglockner Hochalpenstrasse te gaan rijden. Deze begint in Heiligenblut en eindigt in Bruck. 

We komen eerst een mooie waterval tegen.

Daarna rijden we de Hochalpenstrasse op tegen betaling van € 30,00! Maar het is zoals eerdere keren het geld weer meer dan waard!

De Großglockner in Oostenrijk is met een hoogte van 3.798 meter de hoogste berg van Oostenrijk. De Großglockner Hochalpenstraße is een 47,8 km lange tolweg met veel (genummerde) bochten. De Großglocknerpas is een 2505 meter hoge bergpas op de grens tussen de Oostenrijkse deelstaten Salzburg en Karinthië. De laatste jaren (vanaf 2005) is de afsmelting wel in een stroomversnelling geraakt, als dit zo doorgaat dan is de gletsjer van de Großglockner spoedig verdwenen. In 1860 lag de sneeuwgrens van de Franz-Josef-gletsjer nog 200 meter hoger dan in 2007 en in de ijstijd was het allemaal sneeuw. Sinds 1850 hebben de gletsjers in de Alpen ongeveer de helft van hun volume verloren, zo toonden Zwitserse onderzoekers aan. De laatste jaren is een flinke versnelling van de afsmelt te zien. Zo lijkt het erop dat alleen al de in het Alpengebied extreem warme en droge zomer van 2003 goed was voor het verdwijnen van 5%-10% van het toen nog aanwezige ijs. De onderzoekers vrezen dat het meeste ijs voor het einde van deze eeuw uit de Alpen zal zijn verdwenen, als de opwarming van het klimaat in het gebied in het huidige tempo doorzet. 

We gaan met het originele trammetje uit 1965 naar beneden. Onderweg zien we bordjes met jaartallen die aangeven tot hoe ver en hoe hoog de gletsjer in dat jaar kwam. Dat is best bizar om te zien dat zo verschrikkelijk veel ijs is verdwenen. Een enorm verschil met nu.

Daarna rijden we verder door het prachtige landschap. We genieten echt met volle teugen. Mede omdat het zo mooi weer is en het zulke mooie vergezichten zijn!

Maar toen het werd het later dan verwacht.... En het blijkt dat de supermarkten op zaterdag om 18.00 uur sluiten en op zondag gesloten zijn! En we hebben geen eten in huis. Dus ja, wat doen we? Dat legt Patrick uit in een filmpje bij video's, dus snel kijken ;-) . Hierin wordt ook duidelijk dat hij nooit een baan als tv presentator zal vinden.

Rond half 8 komen we aan bij ons huisje boven op de berg. Het was even een klim naar boven, maar dan heb je ook wat! Margie verwelkomd ons hartelijk, samen met haar twee dochters, zoon, hond Blackie en twee poezen. Ze geeft ons een rondleiding door ons appartement. Het ligt op de begane grond, heeft een eigen terras en een schitterend uitzicht op het dal en de bergen. Het ziet er heel mooi uit.

We maken die avond ook gelijk kennis met de hond en poezen.

's Avonds is er "the feast of the secret hart of Jesus". Er zijn niet echt feesten zover we begrijpen, maar er worden vuren in de bergen aangestoken. Sommigen met vormen van een kruis. En ja hoor, bij schemering beginnen her en der vuren te branden recht voor ons op de bergen. Dat is al een hele lange traditie in Oostenrijk. Twee dagen later zien we een helicopter af en aan vliegen en water lossen op een plek in de bergen voor ons. Het smeult blijkbaar nog!

Zondag 30 juni

's Ochtends klopt Margie aan. Ze hebben twee nieuwe kippen en ze heeft vanochtend de eerste eieren gevonden en wij mogen ze hebben. Super lief!

Vanmiddag gaan we raften! Dus 's ochtends doen we rustig aan en om 13.15 uur vertrekken we naar Eddy's Rafting. Daar aangekomen krijgen we ons pak, schoenen, helm en zwemvest. Het is ook weer een warme dag vandaag, dus lekker om even af te koelen! Het eerste deel van de rivier doen we samen met zes Indiërs. Dat is hard werken! Pffff, aardig wat stroomversnellingen en flinke golven. Maar iedereen zit nog in de boot. Hier krijg ik echt een adrenalinekick van! Zoooo leuk om te doen! Het tweede deel stappen we over in een boot met een vader en twee kinderen. We krijgen ook een andere instructeur, die lijkt niet heel vrolijk te zijn... Maar goed, focus op het werken en gaan! We mogen onderweg ook weer uit de boot en meefloaten op het water. Dit keer wel vasthouden aan de boot, want hier zijn er toch echt wel meer stroomversnellingen. Maar leuk om te doen! Terug op locatie kun je een Go-Pro filmpje kopen en onderweg hebben ze ook foto's gemaakt. Maar het filmpje en de foto's kosten € 40,00. Dat vinden we echt te duur! En we hebben al foto's van de rafting in Italie, dus we laten het hierbij. Het was weer errug leuk om te doen. Jammer dat we dit soort dingen niet in Nederland kunnen doen :-(.  

's Avonds hebben we verschillende kroelsessies met de hond en poezen. Ze doen werkelijk alles voor een snoepje! Kijk ook even bij video's!

De poezen zijn echt te schattig! Ze zijn nog jong, dus heel speels en zodra we eten op tafel zetten of buiten komen dan komen ze gelijk aangerend om te kroelen. Ook Blackie weet precies wanneer hij moet komen. Soms komt hij even de hoek om gerend om te kroelen en binnen 5 minuten is hij weer weg, hahaha.

Maandag 1 juli

Omdat we vanmiddag regen en onweer opgeven gaan we vanochtend rodelen. In Lienz ligt de langste rodelbaan van Europa, 2,7 kilometer. Daar aangekomen ziet het wel een beetje grijs en begint het een beetje te druppelen, maar wat er daarna volgt hadden we niet voorzien. We kopen kaartjes en gaat met de kabelbaan naar boven. Daar aangekomen gaat het toch harder regenen, dus we besluiten even te schuilen. Aangekomen bij de Rodelbaan blijkt deze stilgelegd te zijn vanwege het onweer wat er aan komt, dussssss..... En ja hoor, even later gaat het inderdaad ook onweren. Alles wordt stilgelegd dus we kunnen ook niet naar beneden. Dan gaan we maar even een theetje drinken in het restaurant. We zitten buiten als het ineens nog harder gaat waaien en onweren en zijn genoodzaakt naar binnen te gaan om te schuilen. Maar het wordt er niet beter op en de serveerster geeft aan dat ze niet weet of de liften nog wel gaan werken...dusssss...okeeeee...en wat dan???!! Dan moeten we naar beneden gaan lopen zegt ze. Maar ja, daar zijn we helemaal niet op voorbereid. We zouden even gaan rodelen, dus hebben helemaal geen bergschoenen aan en geen jassen enzo bij ons. Dus ja, nu wordt Patrick chagrijnig  en ik wel een beetje zenuwachtig. We zitten nu al zo'n 1,5 uur vast op de berg! Bij video's staat ook een filmpje van toen we nog buiten op het terras zaten.

Nog geen 5 minuten later komt de serveerster naar ons toe dat er een medewerker van de kabelbaan met de auto naar beneden gaat en we kunnen meerijden als we snel zijn. Dus we betalen en rennen het restaurant uit. Het giet buiten dus we zijn zo blij dat we mee kunnen rijden! Nog twee andere vrouwen zitten ook in de auto. Ook hij geeft aan dat veiligheid voor alles gaat en met onweer moeten ze alles stil leggen. Hij zet ons af bij onze auto en bedanken hem hartelijk. Het is dan rond 13.30 uur. Maar ja, we hebben nu niet gerodeld terwijl we er wel voor betaald hebben. Dus ik ren nog even naar de kassa's en leg de situatie uit. Ze geeft aan dat we het kaartje kunnen gebruiken voor een volgende keer, maar we moeten dan wel de kabelbaan naar boven betalen... Dat kost ook weer € 16,00. Patrick is het er niet mee eens en gaat nog een keer verhaal halen, maar zo is de situatie nu eenmaal. Dus of we nog een keer naar boven gaan om te rodelen, dat is even de vraag, maar het was een avontuur :-P.

We gaan daarna boodschappen doen en de onweer wordt alleen maar erger. Het blijft zeker tot 16.00 uur onweren dus we hebben echt geluk gehad met die autorit naar beneden!

's Avonds lezen we en knuffelen we weer met de diertjes!

Dinsdag 2 Juli

We moeten beslissen of we verder gaan of nog een nachtje blijven. Mijn voorkeur gaat uit naar nog een nachtje blijven om het even rustig aan te doen. Dus ik vraag Margie of we nog een nacht kunnen bijboeken en dat kan precies, want donderdag komen er pas nieuwe gasten. We moeten wel besluiten waar we donderdag dan naartoe gaan. Het weer in Slovenië ziet er niet goed uit en ook niet in deze regio van Oostenrijk. Dus Patrick heeft het voorstel om naar Wenen te gaan. Dan hebben we weer een paar daagjes stad, even onder de mensen en ze geven daar mooi weer op. Dus we boeken 4 nachten Wenen. Een ritje van 5 uur, maar dan houden we zon.

De rest van de dag maken we reisverslagen, lezen we en ik ga aan het einde van de dag nog even een rondje wandelen omdat het droog is geworden. En toen ontstond een nieuw avontuur. Ik loop de weg af naar beneden en op de terugweg zie ik vanuit mijn ooghoeken ineens iets bewegen. Blijkt het een jong hertje te zijn, super schattig!

Maar ja, het ligt in de berm, vlak bij de weg en helemaal alleen. Ik bel Patrick met de vraag of hij even naar Margie wil lopen en vragen wat te doen. Ze geeft aan dat ze de boswachter zal bellen om te vragen of hij kan het hert kan nakijken. Dus ik vraag weer aan Patrick of hij hierheen wil komen. Patrick komt vrij dichtbij, maar ineens schrikt ze en loopt ze een stukje weg. Maar ze loopt heel erg wankel en haar kopje hangt ook een beetje. En ze loopt de verkeerde kant op, richting de helling van de berg. En ja hoor, ze is te wankel om zich staande te houden, dus ze kukelt een stukje naar beneden. Mijn hart gaat zo tekeer, omdat het zo zielig is om te zien. Ik wacht geen moment en ga zelf ook van de helling af om haar te helpen of om haar in ieder geval tegen te houden. Patrick vond het niet zo'n goed idee, maar ja als het dieren betreft denk ik niet zo goed na ;-). Maar ze is gewoon bang en ik besluit haar maar even te laten gaan, zodat ze gaat liggen.

We besluiten terug te gaan om te wachten op de boswachter. Pffff, niets voor mij zoiets. En het gaat ook weer regenen en onweren. Maar na 2 uren was er nog geen boswachter en ik was er klaar mee. Dus hup in de auto en we gaan checken of ze er nog ligt. We hopen het niet, want dat zou betekenen dat haar moeder langs is geweest. Als we daar zijn gaat Patrick naar beneden om haar te zoeken. Het duurde best lang, voordat hij eindelijke zei dat hij haar zag. Nou ja, we hebben haar gelukkig gevonden, maar nu? Dan belt Margie met de vraag waar we zijn, want de boswachter is er. Dus ze komen onze kant op. De boswachter klimt naar beneden en kan vrij dichtbij komen. Het blijkt heel normaal te zijn dat ze heel wankel staat en haar kopje nog niet recht kan houden want, ze is nog maar 1 maand oud! Maar hij ziet niets vreemds, dus hij gaat er vanuit dat de moeder in de buurt is en dat ze hem vanzelf komt halen als we weg zijn. We spreken af dat we morgen rond 12.00 uur opnieuw gaan kijken of ze daar nog ligt. Pffff, gelukkig is er niets mis met haar. Nu maar hopen dat haar moeder komt! Patrick had het hertje over zijn kopje geaaid en het water willen geven de vorige dag, maar dat is juist niet de bedoeling. Dan ruikt het moederhert een mensengeur en kan het hertje juist verstoten worden. Tja, zo leren we weer wat bij!

's Avonds worden we nog getrakteerd op een schitterende lichtval in het dal met regenboog! Voor foto's zijn dit soort donkere luchten perfect.

Woensdag 3 juli

We rijden rond 10.30 uur weer naar de rodelbaan om het opnieuw te proberen. Daar aangekomen kijken we eerst goed naar de lucht en we zien weer een grijze lucht aankomen. Gezien onze eerdere ervaringen zijn we een beetje terughoudend om opnieuw een kaartje te kopen en naar boven te gaan. Dus we besluiten eerst even boodschappen te doen om te kijken hoe het zich ontwikkelt. En nog geen kwartier later regent het heel hard met onweer, dusssss..... We hebben de juiste beslissing genomen. Wel jammer, want morgen moeten we weg.

Rond 12.30 uur zijn we terug bij de plaats waar het hertje gisteren lag. Patrick klimt naar beneden, maar ziet haar niet meer. Hij besluit gelijk maar de hele omgeving uit te kammen, zodat hij zeker weet dat ze weg is.

Maar hij ziet haar echt niet meer. Dus we kunnen er vanuit gaan dat haar moeder haar heeft meegenomen, gelukkig!

's Middags doen we een spelletje, Patrick maakt zijn reisverslag en 's avonds maken we nog een foto van de mooie lucht!

En nog een leuke foto van de meute dieren ;-)