21 t/m 28 juni Olang

Vrijdag 21 juni

Vandaag rijden we van Rabac naar Olang in de Dolomieten. Het is een voorspoedige reis en onderweg kopen we nog een nieuwe gasbrander omdat de andere het niet meer doet. Onderweg komen we langs een idyllisch dorpje aan een meer.

We hebben 8 dagen geboekt bij Residenz Erschbaum. Het ligt op een heuvel, zodat we prachtig uitzicht hebben op het dal, de bergen en de dierenweide. We hebben een mooi appartement op de eerste verdieping met een groot balkon. Ze hebben schapen, geiten en twee ezels 😊.

Het is wel een klein verschil wat betreft de temperatuur. We reden weg uit Rabac met 32 graden en hier is het zo’n 16 graden. Dus we gaan van een hemdje met korte broek naar lange broek en fleecetrui! Maar dat is ook wel een keer lekker hoor. Dat is toch wel het grote voordeel van de bergen, dat het ’s avonds lekker afkoelt. Als we alles uitgepakt hebben doen we nog even boodschappen en daarna zijn we gesloopt. Het was best een lange dag dus we liggen vroeg onder de dekens. Het is een lekker bedje!

Zaterdag 22 juni

We ontbijten op ons balkon.

Daarna ontmoeten de eigenaar van het appartement. Hij geeft ons informatie over de omgeving en er liggen allerlei brochures die we kunnen meenemen. We kunnen ook elektrische fietsen huren, maar daar denken we nog even over na want het wordt heel warm deze week… We rijden naar de Tourist Information in het centrum om wat dingen te vragen en kijken nog wat rond in het dorpje. Ziet er gezellig uit! Er is ook een winkeltje met allemaal dingen die uit hout gesneden zijn, erg mooi. Ook mooie dieren van hout, maar superduur :-/.

’s Middags werken we de reisverslagen bij en kijken alle info na.

Zondag 23 juni

We gaan een beetje rondrijden om een indruk te krijgen van de omgeving. We rijden eerst naar Al Plan di Mareo om te informeren of Patrick een motor kan huren. En dat kan! Als hij vanmiddag rond 16.00 uur terugbelt dan kan hij alle vragen stellen aan diegene die er over gaat, prima. Tevens krijgen we van de receptioniste nog een kaart van de omgeving en geeft ze ons een aantal tips om te doen. Dus op basis daarvan rijden we naar Pederu. Dit ligt aan het eind van een dal in het National Park Fanes-Sennes-Braies en de route is werkelijk prachtig! Mooie bergen, groene bossen en weides, koeien en strak blauwe lucht. We gaan hier in ieder geval 1 wandeling doen later.

We lunchen tussen de koeien en rijden door naar Antholzer Lake. Het einde van de weg is erg smal, dus we moeten soms echt even wachten op een rij auto’s om ze voor te laten gaan, want het is te smal voor twee auto’s. Daar aangekomen is het erg druk. Het is natuurlijk ook zondag, en erg warm dus ook de Italianen gaan hier naartoe. Dus we rijden nog een klein stukje door, maar ook daar is geen plaats. Dan maar weer terug en wachten tot er iemand weggaat. En gelukkig rijdt er net iemand voor ons weg. Het meer is ook weer erg mooi. Het tweede deel van de lunch eten we op aan het water.

Patrick belt rond 16.00 uur het hotel voor de motorverhuur en hij krijgt een aardige medewerker aan de telefoon. Ze spreken af dat hij de informatie over de verschillende motors per mail naar ons stuurt. ’s Avonds eten we op ons balkon en zitten we nog tot lang buiten te genieten van het uitzicht.

Maandag 24 juni

Ik ben jarig!!!! Maar we hebben afgesproken dat we het morgen vieren, omdat we vandaag vroeg weggaan. Dus Patrick herinnert me er steeds aan dat ik NIET jarig ben…😉. Dus om 10.00 zitten we in de auto richting National Park De Drei Zinnen. We stoppen onderweg nog een aantal keer. De eerste stop is bij de Toblacher See, super mooi!

De tweede stop is bij een ander meer, Lago di Landro en ook weer prachtig! Beiden super blauw water en tussen de bergen.

De derde stop is bij Lake Misurina. Dit is een van de bekendste meren, maar hij valt een beetje tegen na wat we eerder gezien hebben. Het is ook super toeristisch met hotels aan het meer.

Dus we rijden snel door naar De Drei Zinnen. We moeten wel € 30,00 tol betalen, maar het is het meer dan waard. Prachtige vergezichten.

We doen daar een wandeling van ongeveer 4 uren, inclusief veel foto’s en een lunch.

Bovenop besluiten we hetzelfde pad terug te lopen, omdat we het niet de moeite vinden om twee keer zo lang via de andere kant te lopen. Er ligt ook nog veel sneeuw, dus dat kost meer tijd.

Onderweg zien we boven in de bergen op een sneeuwhelling een groep bergbeklimmers, 7 in totaal. Met het fototoestel zoemen we in. De laatste twee mensen staan nog vrij bovenaan in de sneeuw en de anderen zijn al op de stenen. Maar dan ineens is er 1 van die mensen weg, hij verdwijnt aan de rechterkant van de sneeuwhelling tussen de sneeuw en de rotsen… De ander staat er nog, vreemd…. Maar dan loopt ook de ander naar die kant toe, met touw, voelt voorzichtig met zijn stokken en verdwijnt dan ook. Tja, gaat dat wel goed? Of zijn ze naar beneden gegleden? Of probeerde hij met het touw de andere te redden? We zien ze niet meer boven komen.

 Ja, daar helemaal bovenin tussen de twee bergen in zitten ze!

En nu? We willen het toch graag even melden of navragen. Dus we wachten op de eerste groep bergbeklimmers en het klopt gelukkig. Zij hadden niet de juiste uitrusting en daarom besloten ze om tussen de stenen en de sneeuw in te gaan lopen, zodat ze meer houvast hadden. Gelukkig!

We dineren aan de Toblacher See, zo mooi! Met de avondzon lijkt hij nog mooier. En we hebben heerlijk gegeten,  pasta met garnalen en als toetje warme heidelberen met vanille-ijs. Dus toch een beetje mijn verjaardag gevierd 😉.

Dinsdag 25 juni

Jaaaaa, vandaag vieren we wel mijn verjaardag!! Patrick stapt om 08.45 uur in de auto om verse broodjes te halen. Ik blijf nog even liggen 😊. Als hij terugkomt ontbijten we buiten op ons balkon en in mijn eerste broodje zit een lieve verrassing. Een houten hartje met Ti Amo er op. Uit het houtwinkeltje waar we gisteren waren. En daarna krijg ik nog twee cadeautjes. Ik word verwend! Het tweede cadeautje is een houten kistje met een houten hondje erin. Symbolisch voor ons project. En het derde cadeautje is een doosje met een prinses erop en een houten ring met steentje in het doosje. Ook symbolisch voor onze relatie. Super lief!!

’s Ochtends werken we de verslagen bij en ’s middags gaan we raften. Zin in! En het is weer super warm vandaag, 30+ graden dus kunnen we lekker even afkoelen. Om 14.30 uur worden we verwacht bij Club Aktiv Rafting. We krijgen onze wetsuites, zodat we ons kunnen omkleden. Pfff, dat valt nog niet mee zo’n pak aantrekken, maar ik zit erin. Buiten moeten we best even wachten en ik krijg het bijna, zoooo warm! Pfff, ik voel het zweet overal naar beneden lopen. Verdere details laat ik even buiten beschouwing 😉. En dan eindelijk kunnen we in de bus, maar die heeft geen airco dus ook daarin is het flink afzien. We komen aan op bestemming en Markus is onze instructeur. Samen met een ander gezin met twee kinderen krijgen we alle (veiligheids)instructies. Het eerste deel is hard werken! Sterke stromingen en grote golven, super gaaf! Daar hebben we natuurlijk geen foto's van kunnen nemen, want dat was alle hens aan dek! Eigenlijk mocht de camera al niet eens mee...

Daarna mogen we floaten met de stroming mee. Op je rug, voeten naar voren en gaan met die banaan, erg leuk om te doen. Daarna wordt je door Markus de boot weer ingetrokken. Patrick was de laatste en ik zei in eerste instantie “Let him go”. We hebben een goede levensverzekering…..whahahaha, maar ik heb hem toch maar “gered”.

Daarna meren we aan en lopen we naar een waterval van 25 meter. We doen een soort canyoning om bij de waterval te komen en dan voelen we de kracht ervan. Echt overweldigend! Er staan ook nog een paar filmpjes bij Video's.

Daarna lopen we terug naar de raft en gaan we naar de volgende bestemming. We meren aan en we worden naar het tweede deel van ons avontuur gebracht. In het tweede deel zit namelijk een waterval van 3 meter. En natuurlijk gaat het super goed. Iedereen zit nog in de raft! Rond 17.45 uur komen we aan op de eindbestemming. Het was echt super gaaf!! Het gezin was heel aardig, Marcus deed het super leuk en de golven waren fantastisch! Het had niet beter gekund. Op de terugweg lift Marcus met ons mee naar zijn huis in Bruneck. Onderweg halen we nog een paar boodschappen, want de koelkast is zo goed als leeg en we zijn rond 19.15 uur thuis. Ik maak snel even ravioli want we hebben echt honger. Om 22:00 uur gaat het lampje uit.

Woensdag 26 juni

Deze ochtend rijden we op ons gemakje naar de Pragersee. Het is natuurlijk ook weer een mooi meer, maar niet zo mooi als dat we eerder gezien hebben. Wel 1 van de bekendste en dat is ook te merken. Mensen in overvloed. Dus we lopen even een stukje om het meer heen om een theetje te drinken.

Dan bespreken we wat we gaan doen. Ook vandaag is het weer 30+ graden. We wilden eerst de Kronplatz gaan doen. Dat is met een kabelbaan omhoog en daar heb je dan 360 graden panorama uitzicht en er is van alles te doen, maar het is € 70,00 in totaal en dat vinden we toch echt te duur voor een paar uurtjes. Dus op de terugweg stoppen we langs een riviertje, nemen de stoeltjes mee en onze lunch. De voetjes in het water, maar dat is toch best koud, brrrr. Wel even lekker om af te koelen. Daarna doen we een paar wedstrijdjes wie het eerst een steen tegen een bepaald punt gooit. Tja, op iets mikken is niet mijn sterkste kant, merk ik. Waren we gewoon een uur mee bezig haha! Onderweg schieten we nog een paar mooie plaatjes.

Thuis bepalen we waar ons volgende verblijf is en we gaan op tijd slapen, want morgen gaat om 06.30 uur de wekker voor Patrick zijn motor-adventure!

Donderdag 27 juni

Om 06.30 uur gaat de wekker, pffff, even wakker worden hoor. We hadden alles al klaar gelegd, dus we hoeven alleen nog ontbijt en lunch te maken. Tegen half 8 rijden we weg. Aangekomen bij het hotel checken we in en wachten op Olivier. Hij pakt een jas voor Patrick en gelukkig past tie, helm op en klaar. Beneden krijgt Patrick de nodige instructies voor de motor, BMW R1250 GS Adventure. De techniek is een beetje anders dan op de motor van Patrick, maar die is ook bijna 25 jaar oud en deze is uit 2019, dus ja…. Alles werkt digitaal, dus op zich makkelijk. Hij is er klaar voor! Rond half 10 rijdt hij weg na de nodige “Doe je voorzichtig alsjeblieft” 😉.

Ik rij terug naar het dorp voor boodschappen en pak mijn spullen. Ik vond de Toblacher See zo mooi, dat ik besluit om nog een keer daar naartoe te gaan. Zwemkleding aan, boekje en lunch en in zo’n 35 minuten rij ik daar naartoe. Toch wel gek hoor, om alleen te gaan. Dat hebben we op vakantie echt nog nooit gedaan! Daar aangekomen loop ik rond het meer en zoek een plekje om te gaan liggen. Ik zou graag even afkoelen in het water, maar als ik mijn voeten erin stop vind ik het wel goed, brrrrr, te koud om er helemaal in te gaan! Na een paar uur, en aan paar appjes van Patrick met mooie foto’s houd ik het voor gezien. Ik rij terug naar huis en zorg dat alles klaar staat voor het avondeten als ik Patrick ga ophalen. Rond 16.45 uur rij ik weg om hem op te halen. Alles is gelukkig goed gegaan en ik ben erg blij om hem weer te zien!

Verslag van Patrick:

 De route. De onderste cirkel waren een aantal bergpassen.

Tja, even wennen op een ander type motor. Een stuk zwaarder. Oliver zei meer dan 300 kg. Dat is 100 kg zwaarder dan mijn motor. Hij heeft ook 2 boxer-motoren en steken aan de zijkant aardig uit. De motor is voor mijn gevoel dan ook minder in balans en wiebelt als snel heen en weer door zijn gewichten aan de zijkant en de hoge zit boven het asfalt. Maar goed, dat had ik ook nodig vanwege mijn knie. Mijn eigen motor is daarop aangepast aan de linkerkant natuurlijk! Ook het schakelen is daarom precies andersom. Versnelling 1 naar beneden en de rest omhoog. Het went snel, maar grappig om te zien dat als je snel moet reageren je vervalt in oude gewoonten. Dus in het begin schakelde ik wel eens terug terwijl ik omhoog moest, haha, maar dat merk je snel genoeg en na een uurtje is dat wel over.

Ik heb navigatie op mijn stuur dus dat was ideaal. Ik ben een paar bergpassen doorgereden met veel haarspeldbochten. Dat was toch minder leuk als ik dacht. Los van de supermooie uitzichten natuurlijk, want dat was erg mooi! Het klonk zo idealistisch, maar geef mij maar de wegen tussen de dorpen die meer glooiende bochten hebben en je lekker doorheen kan bleren met goed overzicht. Nu is het vaak terug naar zijn 1, bocht langzaam door met een vrij zware motor en voor de bocht goed naar boven kijken wat er aan komt en hoe jij de bocht door moet. Meer ruimte voor wijdere bocht of een hele korte bocht, omdat je die aanstormende Porsche of bestelbus niet van te dichtbij wilt bekijken. Dat deel van de trip was echt werken met die motor! 

Maar wel lekker natuurlijk. Om het half uur even de motor neerzetten en een terrasje pakken om wat te drinken of om in de natuur te lunchen.  Na al die bergpassen, kwam er een stuk over een soort provinciale weg. Dus iets minder spectaculair. Wat wel spectaculair was, was dat dit een stuk lager gelegen was en het was 37 graden. Er stond wind, op zich wel lekker, maar dit was warme hete-lucht-oven-wind. Ik zweette me de pestpokke met een BMW-lerenjas aan. Hij had geen handschoenen voor me, maar dat was niet zo erg. Behalve dat ik geen zonnebrand bij me had (natuurlijk niet met motorrijden), maar na 7 uur in de zon rijden met je handjes op het stuur..... leverde wel lichtelijk verbrande, maar bruine handen op. Haha, dat was goed te zien met mijn arm dat onder het pak zat verscholen. 

Toen mijn rug en nek her en der begonnen te protesteren tegen het lange zitten en de wat recht toe recht aan provinciale weg, mocht ik de afslag nemen en ging ik de gewenste dorpswegen op van dorp naar dorp. Heerlijk! Hopelijk is de Italiaanse Justitie begaan met motorrijders of hebben ze alleen de voorkant van de motor geflitst! Daar zit geen kenteken namelijk. 50% kans dus dat ik geen boetes krijg. We hadden er met de auto al eentje binnen van EUR 41,00 voor... jawel.... 2 kilometer te hard :-/.

Leonie en ik kwamen tegelijk bij het verhuurbedrijf aan en afgepeigerd zoeken we een plekje om te eten en heeeeel veeeeel drinken. Ik had wel een paar litertjes verloren volgens mij!

Einde verslag Patrick.

Daarna rijden we door naar National Park Fanes-Sennes-Braies om te dineren. We vinden een leuk plekje aan de rivier en installeren ons. Dan willen we onze gasbrander gaan gebruiken en je gelooft het of niet, maar het gasflesje past niet dat ze meegegeven hadden!! Jeetje, zitten we daar weer…. Maar gelukkig had ik voorzorgmaatregelen genomen en heb ik genoeg andere dingen bij me. De hamburgers bewaren we dan maar voor morgen. Het was daar wel lekker koel.

Patrick is aardig gesloopt dus na het eten rijden we terug en kruipen we vroeg onder de dekens.

Vrijdag 28 juni

Vandaag gaat de wekker om 07.30 uur want we gaan een lange wandeling maken naar Refugio Fanes met de Green Lake en Limon Lake. Omdat het weer zo warm wordt besluiten we om vroeg te vertrekken, zodat we de moeilijkste klim al hebben gedaan voor het middaguur. En we moeten nog zo’n 45 minuten rijden voordat we er zijn. We gaan een tocht doen waar ongeveer 2 uur enkele reis voor staat met een stijging van 700 meter en dat is best behoorlijk! En het is ook best zwaar. Dan denk je dat je het zwaarste gehad heb en dan komt er nog een bergkam…. De temperatuur is nu nog wel goed te doen en de wandeling is prachtig. Rondom hoge bergtoppen, bomen, riviertjes, heel idyllisch.

Na zo’n 2,5 uur inclusief veel foto’s komen we aan bij de Refugio. We besluiten eerst iets kouds te gaan drinken, want dat hebben we wel verdiend! Green Lake ligt op deze hoogte, maar voor Limon Lake moeten we nog een half uur lopen en weer stijgen. Pfff even moed verzamelen en gaan! Na dat koude drankje gaat het best goed. Binnen een half uur staan we bij Limon Lake, ook weer prachtig! Daar eten we onze lunch op.

Daarna lopen we terug naar Green Lake, tja, ook weer heel idyllisch. Het is echt een prachtig landschap.

Bij een andere Refugio drinken we ook weer wat met daarbij een lekkere apfelstrudel. En dan moeten we nog terug…. Maar dalen gaat sneller dan klimmen dus binnen 1,5 uur staan we beneden. We hebben echt genoten van deze tocht! ’s Avonds eten we de hamburgers met aardappelkroketjes uit de oven en pakken alvast wat spullen in voor morgen, want dan gaan we naar onze volgende bestemming: omgeving Lienz in Oostenrijk.